Vier verschillende plekken in vier dagen - Reisverslag uit Wilsons Promontory, Australië van Nathalie Verstegen - WaarBenJij.nu Vier verschillende plekken in vier dagen - Reisverslag uit Wilsons Promontory, Australië van Nathalie Verstegen - WaarBenJij.nu

Vier verschillende plekken in vier dagen

Blijf op de hoogte en volg Nathalie

09 September 2017 | Australië, Wilsons Promontory

Onze roadtrip is nu echt begonnen! We hebben Sydney achter ons gelaten. Onze eerste stop is in de Blue Mountains, zo’n anderhalf uur rijden. De eerste ervaringen buiten de stad. Een echte snelweg is er niet, de maximum snelheid is 110 km per uur. We hebben nog geen wildlife gezien, maar zien helaas wel een hoop aangereden kangaroos langs de weg. Angy (autoverhuurbedrijf) had ons vantevoren al gewaarschuwd. Tussen dawn en dusk komen ze tot leven en is er een grote kans dat je deze op de weg tegenkomt. We nemen ons voor om het rijden in het donker zoveel mogelijk te vermijden.

We checken eerst in bij het ‘Fairmont Resort’, een prachtig gelegen hotel. We krijgen een free upgrade, naar een superdeluxe kamer met uitzicht op de bergen en de tennisbaan. We laden alles uit, worden hierbij geholpen door twee uiterst vriendelijke bell boys.
Daarna rijden we naar de Blue Mountains. Het temperatuurverschil ten opzichte van de afgelopen dagen is op zijn zachts gezegd verschrikkelijk. Het is 7 graden, maar met een windsnelheid van 40 km/h voelt het onder nul. Gelukkig wordt dit goedgemaakt door wat we zien. We zien eerst de ‘Three Sisters’ , een rotsformatie die staat voor drie zussen die volgens een oude Aboriginal legende in steen zijn verandert.

Ook nemen we de Scenic Skyway en Scenic cableway en genieten van een prachtig uitzicht over een groene valley, omringd door ruige rotsen. We maken nog een mooie wandeling door de vallei, horen daar een paar aparte vogelsoorten. We raken helemaal verkleumd, maar dat was het waard. ‘s Avonds eten we bij de open haard in het hotel, met uitzicht op de bergen.

Na een onrustige nacht (het brandalarm ging af), vertrekken we de volgende dag naar Canberra. We komen daar in de middag aan. Rijden langs twee uitzichtpunten. Bij de eerste is weinig te zien. Bij de tweede op Black Mountain gaan we in de Telstra-toren. Daar heb je vanaf 180 meter hoogte een uitzicht over de hele stad. Verder zien we niet veel van de stad.

Onze derde stop is Lake Entrance. Hier zien we uiteindelijk niet veel meer van. Deze dag had namelijk een aantal hindernissen. Het begon ‘s ochtends al, toen we de auto niet gestart kregen. Gelukkig kregen we gelijk hulp en konden we alsnog snel op pad. We rijden een prachtige route door een heuvel/bergachtig en bossig landschap. Onderweg stoppen we bij Pebbly Beach, dit staat bekend om de kangaroos die daar op het strand rondspringen. De eerste twee spotten we dan ook daar! Los daarvan is het ook een supermooi strand, met wit zand en helder blauw water. Ook maken we daar kennis met de Australische Koningsparkiet.

Na deze stop is het nog 5,5 uur rijden. De planning is om rond 18:30 te arriveren, rond zonsondergang. Dit gaat goed, totdat de navigatie ons een onverharde weg opstuurt. We slepen soms een heel stuk een tak mee, moeten een laag hangende boom ontwijken en een hele hoop gaten in de weg. Na ongeveer een uur, kent ie de weg niet meer en moeten we omdraaien, het hele stuk weer terug. Het wordt nu toch wel erg spannend. Het wordt snel donker. De weg slingert flink, en je weet niet wat je na de bocht op de weg treft. Gelukkig zijn de wegen ‘s avonds goed verlicht door reflectoren.

Hierdoor komen we uiteindelijk pas om 20:30 aan bij het hotel. We zijn helemaal gesloopt maar hebben onderweg gelukkig niks geraakt. Er is hier niemand die ons opvangt. Uiteindelijk moeten we de sleutel uit een kluis halen. Als we de kamer eenmaal binnenkomen, staan er maar twee bedden, het derde bed moet nog gebracht worden. We zijn blij als we uiteindelijk kunnen slapen.

De volgende ochtend (8 september) slapen we uit. Hier zijn ze het in het hotel niet mee eens, we worden in de kamer gebeld en vriendelijk doch dringend verzocht om snel uit te komen checken. Als we dit hebben gedaan, vervolgen we onze weg naar Foster, dichtbij het Wilsons Promontory National Park. Het is een route door een best wel plat landschap, met veel koeien en schapen langs de weg. Daar verblijven we in ‘Prom Country Lodge’, voor 2 nachten om hopelijk weer een beetje tot rust te komen.

  • 10 September 2017 - 11:45

    Hanneke:

    Jeetje. Dat was niet zomaar een ritje dan!
    Gelukkig zijn jullie veilig aangekomen :)
    En al veel mooie natuur gezien. Gaaf hoor.
    Veel plezier weer. Liefs x

  • 10 September 2017 - 12:17

    Ans:

    Heftig ritje!
    Zitten jullie organen nog op de goede plek?
    Wel weer veel moois gezien lees ik wel.
    Alsof ik er zelf bij ben. xx

  • 11 September 2017 - 18:42

    Hannie:

    Nou dames, wat een avontuur! Ondanks alle tegenslagen zal het ook lachen zijn met alle rariteiten, die jullie meemaken. Lekker uitrusten en dan lezen we graag weer het vervolg! Heel veel lieve groetjes van ons.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Australië, Wilsons Promontory

Down Under

Beste lezer,

Na jaren van dromen en kijken en hoe ik het kon regelen, is het zover: Ik ga mijn reis naar Australië maken.

In deze blog wil ik graag iets meer vertellen over hoe ik het voor elkaar heb gekregen.

Vroeger als klein meisje had ik al de droom om ’naar dat land met die rode steen’ te gaan. Op één of andere manier was ik er helemaal gefascineerd door.

Door een aantal gebeurtenissen in mijn leven heb ik gezien hoe snel het leven om kan slaan en dat als je echt iets heel graag wilt, dat je dat gewoon moet doen.Koala eerste blog Australie

Allereerst ben ik op zoek gegaan naar twee reisgenoten die met mij mee wilden reizen. Ik heb best veel assistentie nodig en dit zocht ik ook in mensen die mee wilden.
Ik ben al een paar jaar geleden bezig geweest om mensen te zoeken, maar dit is eigenlijk nooit van de grond gekomen. Ik denk dat ik in die tijd nog te onzeker was, ook over wat ik precies wilde op zo’n reis.

In eerste instantie was mijn idee om in 2018 naar een congres over niet-sprekers te gaan.
Terwijl ik hier over nagedacht vond ik de eerste persoon die heel graag mee wilde. Dit was Linda, één van mijn assistenten. Hier hoefde ik geen seconde over na te denken. Ik vond dit echt hartstikke leuk en fijn. Iemand die ik al heel goed ken en waar het gewoon echt mee klikt .

Het plan om naar het congres te gaan, heb ik na wat uitzoekwerk losgelaten en heb ik besloten dat ik liever alleen maar wilde reizen.

Samen met Linda ben ik op zoek gegaan naar een tweede persoon die dit avontuur met ons wilde aangaan. We hebben een advertentie op Facebook gezet. Daar heb ik een aantal reacties op gehad en heb ik ook afspraken gehad om te kijken of er een klik was. Na een aantal reacties, reageerde Loes, iemand die wij allebei kenden. Vanaf de eerste ontmoeting die we hadden voelde het voor mij goed en hebben we besloten om met zijn drieën te gaan. We zijn alle drie van dezelfde leeftijd en dat is ook heel leuk.

Linda en ik hadden door de maanden heen al een beetje gekeken wat voor route we wilden rijden. Al best snel hadden we het idee opgevat om van Sydney naar Darwin te rijden.
Toen heb ik contact opgenomen met een reisbureau, waar mijn nicht werkt. Aan haar hebben we ons reisplan voorgelegd. Ons oorspronkelijke idee bleek niet haalbaar in één maand. Nu hebben we een route van Sydney naar Alice Springs. Vanuit Alice Springs vliegen we terug naar Sydney en vandaar gaan we naar Nederland.

Wat mij het makkelijkst leek om te regelen, bleek misschien wel het moeilijk. Namelijk een rolstoelauto of camper te huren, die we in Sydney kunnen ophalen en in Alice Springs weer kunnen inleveren. Na heel wat zoekwerk, bleek dat er geen aangepaste camper te huur is in heel Australië. Dit vond ik heel jammer. Een camper maakt je toch vrijer, denk ik.
Sinds een week is het gelukt om een rolstoelauto te huren. Dit had ook wel wat voeten in aarde, omdat Alice Springs best ver weg van alles is, konden veel bedrijven hun auto niet ophalen daar. Op het laatst vond ik het ook wel spannend of het wel ging lukken, maar gelukkig is het goed gekomen.

Het was wel een uitdaging om alles goed op elkaar af te stemmen, van de vliegtickets, tot de auto tot de hotels. Zo moesten de hotels af en toe gecheckt worden op beschikbaarheid, sommige bleken dan net weer vol te zitten en dan moest er weer een alternatief worden gezocht. Gelukkig is dat inmiddels gelukt!
Zelf zijn we nog op zoek naar een rolstoeltoegankelijk hotel in de buurt van Wilsons Promontory Park. Dus mocht iemand een idee hebben..

Nu het zo goed als rond is, vind ik het leuk om er regelmatig over te schrijven. Als je het leuk vindt is mijn Australië avontuur hier, op mijn weblog te lezen.

Om alles te regelen hebben wij hulp gehad van verschillende mensen, waaronder mijn nicht van het reisbureau. Dank dat jij\ jullie ons zo goed hebben geholpen!

Nathalie

Recente Reisverslagen:

13 September 2017

Melbourne, Great Ocean Road, Halls Gap

09 September 2017

Vier verschillende plekken in vier dagen

04 September 2017

Het begin van ons avontuur
Nathalie

ik ga samen met Linda en Loes een roadtrip maken door Australie.

Actief sinds 08 Aug. 2017
Verslag gelezen: 358
Totaal aantal bezoekers 5412

Voorgaande reizen:

08 Augustus 2017 - 31 December 2017

Mijn eerste reis

01 September 2017 - 30 September 2017

Down Under

Landen bezocht: